حمله پارتیزانی سلول‌های ایمنی بدن به تومور سرطانی با یک محرک نانویی
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۸۷۳۳۹
پژوهشگران نانوذرات پلیمری ساختند که می‌تواند به سلول‌های ایمنی بدن سیگنال‌هایی برای حمله به تومور سرطانی دهد.
به گزارش ایسنا، روش درمانی جدید مبتنی بر نانوذرات توسط محققان مرکز پزشکی ساوت‌وسترن در دانشگاه تگزاس (UTSW) توسعه یافته است که با استفاده از آن می‌توان سیستم ایمنی موش‌ها را علیه تومور سرطانی تحریک کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در دو دهه گذشته، بسیاری از محققان روی نقش سیستم ایمنی بدن در مبارزه با سرطان کار کرده‌اند و در این مسیر چندین دارو نیز توسعه یافته که می‌تواند سیستم ایمنی را بر ضد تومور تحریک کند و این داروها توسط سازمان غذا و داروی آمریکا مجوز نیز دریافت کرده‌اند.
با این حال، این روش‌های درمانی تا حد زیادی در دسته‌ای به نام مهارکننده‌های بازرسی قرار می‌گیرند که مانع از فعالیت پروتئین‌هایی می‌شود که از حمله سلول‌های ایمنی به سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کنند. فقط حدود ۲۰-۳۰ درصد از بیماران سرطانی به این روش‌های درمانی پاسخ می‌دهند.
این درحالی است که این روش جدید مبتنی بر نانوذرات، مولکول شناخته شده‌ای موسوم به محرک ژن‌های اینترفرون (Sting) را فعال می‌کند، مولکولی که به یک سیگنال مولکولی به نام cGAMP پاسخ می‌دهد. هنگامی که سلول‌ها عفونت یا سلول سرطان را پیدا می‌کنند، این ترکیب در بدن تولید می‌شود و سیگنال‌های cGAMP سلول‌های ایمنی بدن را برای مقابله فرامی‌خوانند.
فناوری STING چیز جدیدی نیست، اما اثربخشی آن چندان زیاد نیست. در سال ۲۰۱۷، محققان UTSW به سرپرستی پروفسور جینمینگ گائو کشف کردند که نانوذرات پلیمری که آنها طراحی کرده‌اند، به نام PC۷A ، STING را توسط CGAMP فعال می‌کنند.
این گروه تحقیقاتی آزمایش‌هایی را روی این نانوذرات انجام دادند که نشان می‌دهد این نانوذرات موجب تحریک cGAMP در دوره طولانی مدت می‌شود.
به نقل از ستاد نانو، آزمایش در مدل‌های موش مبتلا به سرطان‌های مختلف نشان داد که این راهبرد ابعاد تومورها را به طور مؤثر کاهش می‌دهد و حتی در برخی موش‌ها بیماری درمان نیز می‌شود. یکی از مزیت‌های این فناوری جلوگیری از متاستاز یا گسترش تومورهای سرطانی است. گائو از محققان این پروژه گفت: درمان با این نانوذرات همچنین برای انواع تومورهای سرد که معمولاً به مهارکننده‌های بازرسی پاسخ نمی‌دهند، اثربخش است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: فناوري نانو سلول ایمنی تومور سرطانی صندوق نوآوری و شکوفایی فناوري نانو آلزايمر نورون سلول های ایمنی ایمنی بدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۸۷۳۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف تکنیکی جدید برای تغییر گروه خونی اهدایی
پژوهشگران ترکیبی از آنزیم‌های تولیدشده توسط گونه‌ای باکتری‌های موجود در روده انسان را شناسایی کردند که در مطالعات آزمایشگاهی می‌توانند سلول‌های قرمز خون را با بازده بالا به نوع O تبدیل کنند.
به گزارش زومیت، سلول‌های قرمز خون مانند تقریبا تمام سلول‌های بدن انسان با ساختارهای قندی منحصربه‌فردی پوشیده شده‌اند. این ساختارها از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند و برخی دارای ساختارهای نوع A هستند و برخی ساختارهای نوع B را دارند. برخی هر دو ساختار نوع A و B را دارند و برخی هیچ‌یک از این ساختارها را ندارند و در گروه O قرار می‌گیرند.
سیستم ایمنی که هرگز با انواع A یا B برخورد نکرده باشد، در صورت مواجهه با آنها به این سلول‌ها حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد، درحالی‌که گروه خونی O را بیشتر دریافت‌کنندگان بدون مشکل می‌پذیرند.
به دلیل این تطبیق‌پذیری، ذخایر خون نوع O اغلب مصرف می‌شود، خصوصا در شرایط اضطراری که پزشکان باید بدون دانستن گروه خونی بیمار سریع عمل کرده و جان او را نجات دهند.
تبدیل سلول‌های قرمز خون به نوع عمومی O ایده جدیدی نیست. در سال ۱۹۸۲ دانشمندان آنزیمی را در دانه‌های قهوه شناسایی کردند که می‌توانست قندهای سطحی سلول‌های نوع B را حذف کند. اما آن واکنش آنزیمی بسیار ناکارآمد بود و استفاده از آن در مقیاس بزرگ ممکن نبود.
همچنین برخلاف وعده‌های اولیه نگرانی‌هایی درمورد ایمنی آن مطرح شد. به دلایل ناشناخته، با اینکه تقریبا کل آنتی‌ژن‌های سلول‌های خون اهداکننده حذف می‌شد، گاهی اوقات خون اهدایی با گیرندگان همچنان ناسازگار بود. بنابراین، دانشمندان به نقطه شروع برگشتند و آنزیم‌های دیگری را در مجموعه باکتری‌های روده شناسایی کردند.
مشکلی که وجود دارد این است که تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۴۰ سیستم گروه خونی به غیر از سیستم ABO و فاکتور RH شناسایی شده است. حتی در گروه‌های خونی A و B، ساختارهای قندی با طول‌ها و چگالی‌های متفاوت روی غشای سلول‌های قرمز خون وجود دارد.
پژوهشگران برپایه پژوهش‌های گذشته چندین آنزیم کاندیدای ساخته‌شده توسط باکتری آکرمانسیا موسینیفیلا (Akkermansia muciniphila) را انتخاب کردند و سلول‌های قرمز خون از چندین اهداکننده و زیرگروه‌های مختلف A و B را درمعرض آنها قرار دادند.
آنزیم‌ها با غلظت‌های بالای سلول‌های قرمز خون و در دمای محیط و فقط به مدت ۳۰ دقیقه انکوبه شدند و این امر موجب بهبود فرآوری طولانی‌تر و شرایط کمتر کارآمد کاندیداهای قبلی شد. این شرایط ملایم بدون استفاده از افزودنی‌ها (برای مثال دکستران) به همراه کارآیی بالای آنزیم، از پارامترهای مهم امکان‌سنجی در کاربردهای بالینی هستند.
حذف ساختارهای قندی بلند علاوه بر آنتی‌ژن‌های کوتاه‌تر و متعارف گروه‌های خونی A و B، ناسازگاری سلول‌های نوع B تیمارشده با نمونه‌های پلاسما را به کمتر از ۹ درصد رساند و از شدت واکنش‌ها کاست.
آنزیم‌های انتخابی علاوه بر آنتی‌ژن‌های کوتاه‌تر و متعارف A و B، تمام چهار ساختار قندی شناخته‌شده A و B را حذف کردند. حذف ساختارهای قندی طولانی ناسازگاری سلول‌های نوع B تیمارشده با نمونه‌های پلاسما را به کمتر از ۹ درصد رساند و از شدت واکنش‌ها کاست.
برای درک این موضوع که چرا بخش کوچکی از سلول‌های قرمز خون ظاهرا بدون قند همچنان با پلاسمای گروه خونی O واکنش متقابل دارند و برای بهبود روند تبدیل سلول‌های گروه خونی A به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
با‌این‌حال، پژوهشگران می‌گویند مطالعه جدید آنها با شناسایی آنزیم‌هایی که انواع بیشتری از آنتی‌ژن‌های A و B را حذف می‌کنند، به تولید خونی که با همه گروه‌های خونی سازگار باشد، کمک می‌کند.
گروهی از پژوهشگران در سال ۲۰۲۲ در شرایط آزمایشگاهی از استراتژی مشابهی (با آنزیم‌های متفاوت) برای تبدیل ریه‌های اهدایی از گروه خونی A به گروه خونی O استفاده کردند. پژوهش جدید ممکن است این تلاش‌ها را به‌قدر کافی بهبود دهد که استانداردهای ایمنی موردنیاز برای کارآزمایی‌های پیوند عضو در انسان را برآورده سازد.
سلول‌های قرمز خون رشدیافته در آزمایشگاه نیز در کارآزمایی‌های بالینی تحت آزمایش قرار دارند تا مشخص شود که آیا ماندگاری آنها بیشتر از خون اهدایی است یا خیر. اگر این‌طور باشد، این دستاورد می‌تواند تقاضا برای ذخایر خون را کاهش دهد و همچنین به بیمارانی که به تزریق مکرر خون نیاز دارند، کمک کند دچار عوارض نشوند.
یافته‌های مطالعه در مجله‌ی Nature Microbiology منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام
جاده کندوان یک طرفه شد